[Johan de Brune]
Brune (Johan de), geb. te Middelb. in 1589, stud sinds Nov. 1606 te Leiden, bekleedde verschill. ambten in zijne vaderstad en in de prov. Zeeland en werd in 1640 raadpensionaris van dat gewest. Hij overl. te Middelburg 7 Nov. 1658.
Behalve zijne godgeleerde werken schr. hij deze letterkundige: Emblemata of Zinnewerck, voorghestelt in Beelden, ghedichten eu breeder uytleggingen, tot uytdruckinghe en verbeteringhe van verscheydene feylen onser eeuwe, Amst. 1624, 2e dr. 1661; Nieuwe wyn in oude leer-zacken, bewijzende in spreeckwoorden het vernuft der menschen ende 't geluck van onze Nederlantsche Taele, Midd. 1636; Zielgherechten, toegemaeckt met Hemelsche speceryen, Middelb. 1643; Banket-werck van goede gedachten, Midd. 1658, 2e dr. Midd. 1660; De CL Davids-Psalmen, uyt de Hebreeusche in de Nederlantsche tale woord tot woord overgeset (in gemeeten onrijm), Midd. 1644 ook 1662, herdr. als: Davids Psalmen, gedicht aen d'eene zyde door P. Dathenum, aen d'ander zyde door J. de Brune, enz., nu met de tweede druck, van veers tot veers, geheel verbetert en op een vloeyende mate naer de oude wijzen gestelt, Amst. 1650.