Verzamelde gedichten

[p. 232]

Camoëns

O broeder, dichter van de Lusiaden,
koopman als wij, oostganger en soldaat
als eenmaal wij en in het eigen land
teruggekeerd als wij met lege handen,
stervende koloniaal, gehoond vergeten,
een bundel verzen in een hospitaal,
met duizend anderen in de grond gestopt,
niemand weet waar, de rest is holle praal,
uw marmeren tombe een te late spijt.

Gij zijt niet daar maar aan een ver wit strand
schrijft ge in het hete zand uw trotse lied
van pijn en glorie en elk schip herhaalt
uw hoge strofen fluistrend in het want.