Verzamelde gedichten

[p. 222]

Dood hout

Een zwijgend bos, alleen gehamer van
termieten in het doodgebloede hout
van neergestorte stammen, overwoekerd
met bekerzwam, witglazig porcelein.

Moerdamp, de bittere geur van slijmrig hars.
Eenzamer, dacht ik, kan een mens niet gaan.

Ik heb de witte mieren weer gehoord
kloppende onder het hart van 't leidseplein.

Dood hout tot diep in de apollolaan.