Verzamelde gedichten

[p. 214]

Jacht

Rustend in de etappehut, een tweesprong
tussen de grassavannen en het woud,
benden hyenahonden weer ontvlucht,
wachtend op aardwolven en olifanten,
eenzaam maar vredig bij beschermend vuur.
Nu zou het nooit meer morgen moeten worden,
altijd dit schemerig besloten uur.

Maar o de sterren zijn nog nauwelijks rood
of jachtluipaarden rukken aan hun ketens,
mauser en magnum trekken ons verwoed
achter het wild aan, het onrustig bloed
jaagt fel op buit en laat zichzelf opjagen,
wild achter wild. In deze jachtdomeinen
geen vrede tussen schemering en dood.