Verzamelde gedichten

[p. 176]

De wildernis

Over de steppe der dorstige dieren
zuchtte de schrale wind zelfs niet van hoop.

Dood gras knoken en knekels vale gieren,
de zachtere vogels zijn al jaren dood.

De zon trompet achter een brandglas boven
ons hoofd reizen wij, ziek en ademloos.

De motor weigert, nu is alles over.

De wildernis zal bloeien als een roos.