Verzamelde gedichten

[p. 95]

Taipoesam, Madras

De doodsbloemen over uw hoofd,
o god van het niets, en het niets
dat het niets aan de zielen belooft,
volmaakt uit de droom van het iets,

vermorzel mij onder uw voet
Ganeça, het geel van het kleed
der priesters, de ijzeren beet
van wielen geverfd in mijn bloed.

Om het rad van uw gouden karos
en de priemen in wangen en borst,
de onlesbare dorst van uw dorst,
ben ik deel van uw razende tros.

Want het spijkeren bed en het vuur
of de dolk, het vermalende wiel
van uw zegekar, lossen de ziel.
En de eeuwigheid rukt aan ons uur.