Verzamelde gedichten

[p. 81]

Alweer

Wij staan om een kist in de zon;
die is dood. Voor de zoveelste maal.
Wéér een plaats in de propvolle hong
en het dysenterie-hospitaal.

Een zendeling spreekt over God,
hij ziet bleek, hij is mager en ziek;
Jesaja, en gedenkt toch uw lot,
en wij: met de geijkte mimiek.

Wij dragen hem buiten het kamp
(hij is zwaar van het honger-oedeem)
het moeras hult ons kil in zijn damp,
hij zakt stil in het sponzige veen.

Wij planten een kruis op zijn graf;
men hoort niets dan het doffe geplons
van de goddoks. Wij gaan. Men kijkt laf
nog een keer achterom: wie van ons?