Verzamelde gedichten

[p. 65]

Nog één lied

De laatste dwaasheid die het hart verraadt
is: in dit wereldbeeld te blijven leven
nu 't grauwe schuim naar boven is gedreven
en rauw geweld de geest tot morzels slaat.

Hier moet, in dit van god verlaten oord,
de laatste dichter vluchtelings verdolen.
Het oerbeest ligt weer voor zijn donkre holen
en broeit op buit, op vreten en op moord.

Dat deze hand nog schrijft, dit hart nog slaat
om niets dan dromen, het verloren zweven
van wat in elke ochtend weer vergaat.

O lafheid om het allerlaatste woord
te spreken en de angst om het verloren
moment dat éénmaal nog één lied, één vogel hoort.