Verzamelde gedichten

[p. 31]

Bohorok

De raven van de nacht
hebben zich toegevouwen,
de maan de sterren rouwen,
wie houdt nu nog de wacht.

De pluimen langs het moer,
de trage palmenblaren,
wuiven lijkkoetsgebaren,
doden- en spookvervoer.

In takkenoksels hoont
de zwarte wind; de bomen
staan door zijn sluipend komen
met huivering gekroond.

Veeg nu het doodszweet van 't
bleekblauw der klamme slapen,
schrei met de wilde apen;
of schrei om nederland.