Verzamelde gedichten

[p. 26]

Oleh-oleh

Snel doet het koele avondlicht de
mantel der nachtgordijnen toe;
daarachter is de wereld moe
maar minnedichters slapen lichter.

Nu ben ik gamelan en angklong
onder de gongklank van de maan;
de maan glanst brans en bamboe aan;
nooit zong een maangong zoeter pantoen.

Het golft door de kenarilaan
en zoemt onder de zilverpalmen.
Wiegel het lichaam als de halmen
die in de warme aarde staan.

Nu ben ik tienduizend violen
en ijler zingt de bamboeschacht.
De bronzen tong der gongen wacht
nog dieper nacht en ogenkolen.