Een streep door de zon

[p. 15]

De cel

De aarde is drie meter klein,
de wereld kent miljoenen uren
die ieder eeuwen langer duren
dan alle eeuwigheden zijn.

Ik tel vijf vingers aan mijn hand.
Een vissenkop met dode ogen
staart tragisch naar het onvermogen
van mijn pupillen in de wand.

De zon heeft met een paarse braam
zijn zwarte strepen uitgevouwen
om de volmaakte kooi te bouwen
uit het metalen tralieraam.

Poog vrij uw violette speer
mij scheggelings in de nek te werpen.
Op de overloop hoor ik het scherpe
gekraak van lederwerk. Alweer?