Verzamelde gedichten

[p. 241]

Een goed meisje droomt

Zij droomde, zij trof hem in een café.
Hij las en zat te eten
en keek haar aan en zei tot haar:
Je hebt het boek vergeten!

Toen knikte zij en keerde om
en lachte verstolen en stralend.
En zij ging de late straten op
en dacht: ik zal het halen.

De weg was lang. Zij liep en liep
en neuriede een liedje teder.
Zij klom in de woning en bleef er een tijd
en eindelijk ging zij weder.

En toen zij het café betrad
zat hij nog altijd te eten.
Hij zag haar komen en riep haar toe:
Je hebt het boek vergeten!

Toen stond zij lang en geschrokken stil
en kon het maar niet verstaan.
Dan knikte zij weer en ging naar de deur
om de weg nog eenmaal te gaan.

Zij was zo moe en ging en kwam
en zij had toch zo gaarne gezeten.
Hij zag nauwelijks op en hij zei alleen:
Je hebt het boek vergeten!

[p. 242]

 

Zij keerde weer om, zij kwam, zij ging,

 

sloop trappen op en neder,

 

maar alle keren schreeuwde hij

 

en telkens ging zij weder.

 

 

 

Zij liep als door de eeuwigheid.

 

Zij weende en hij lachte.

 

Haar liepen tranen in de mond,

 

zelfs toen de morgen wachtte.

Erich Kästner