Verzamelde gedichten

[p. 192]

Ontwakend in de kamer van Vincent

Wat is de moede dichter meer vertrouwd
dan 't eigen naakt in het eenzelvig laken,
wanneer het bed van eenzaam vurehout
te nacht de droom breekt van een nijdig kraken?

O morgenuren, mergelgrijs en koud;
o lompe stoel, die, als een grimmig baken,
mijn halfverdronken broek nog drijvend houdt;
o mond, die niet weet hoe haar kussen smaken!

Misschien keek zij vannacht wel om de deur
en zag de klaproos in mijn haren bloeien,
maar is geschrokken van de felle kleur
en van de hitte en de hete geur,
waarmede zomers in het koren broeien...
O moordend hart, waaraan de vrouwen schroeien!