Verzamelde gedichten

[p. 168]

In de goten...

In de goten kan ik niet meer denken:
honger heb ik, en ik ben al dood.
Als ik doorga met dit lijf te krenken
is de ziel niet langer deelgenoot.
Uit het stof ben ik omhoog gerezen
en ik straal uit het onsterflijk licht.
Nooit meer van het zingen te genezen
ben ik engel om het opperwezen,
aards gekweld, maar verder vederlicht.