Verzamelde gedichten

[p. 165]

Kathedraal van Antwerpen

Ik zwierf over de knerpende plavuizen.
Buiten de beelden was er niemand thuis.
Ik vroeg mij af wie hier toch wel mocht huizen.
De stilte zweeg en hijgde, hol, onkuis.
Het droop van zuchten aan de vele kruisen.
Daar sprak, gedempt maar streng, het straatgedruis:
‘Wie leven wil die moet maar gaan verhuizen.
God is te groot om hier te kunnen huizen.
Hij zoekt zich ergens wel een eigen kruis.’