Verzamelde gedichten

[p. 5]

Eerste verzen
1934-1937

[p. 7]

Grootvaders dood

Grootvader heeft het zacht en kalm begeven.
Een stuk traditie stierf geruchtloos af,
en wij staan wat onwennig aan het graf
met in ons brein het bronstig zingend leven.

Maar, in de stilte pijnigt het ons even
wanneer de kist onhoudbaar langzaam af-
daalt in de koelte van 't zelfzuchtig graf
en onze weemoed buigt zich smartlijk even

om zich op deze klagelijke breuk,
waardoor ons leven losschiet, te bezinnen
en, als de aarde dof op 't deksel beukt,

breekt onze blik in hete glinsteringen
en blijft ons niets dan 't smartelijke zingen
in 't hoog geboomte en welke bloemereuk.