Vaderlandartikelen 1938

Lys Gauty

Voor de Alliance Française.

Het optreden der ‘grandes vedettes’ kenmerkt zich tegenwoordig meestal door een streven om een ritueel te scheppen; de terugkeer van dat ritueel bindt. Lys Gauty treedt op als een soort priesteres van het chanson, in het klassieke wit, met een zwarten sluier, die op het demonische tegenwicht wijst. Ditmaal echter werd de volgorde een weinig veranderd door een inleidend speechje van den voorzitter der Alliance ter eere van de Blijde Gebeurtenis, en een daarop gevolgd gezamenlijk Wilhelmus, door de zaal uit volle borst gezongen en door Georges Carry, den pianist, à l'improviste keurig begeleid.

Het programma van Lys Gauty varieert tusschen het smeltend suikerzoet, waarbij men stil wordt van sentimentaliteit, en de veel krachtiger, expressiever geluiden van Kurt Weill, waarin zij naar mijn smaak op haar best is; maar ook in het andere genre is zij toch zeer onderhoudend, veel onderhoudender dan Lucienne Boyer. Het succes was dan gisteravond ook als altijd kolossaal, en de tulpen met oranje lint na het forsche ‘J'attends un Navire’ pasten geheel bij de verre kreten der hossers, die soms door Diligentia's kloosterlijke muren doordrongen.

M.t.B.