Briefwisseling 1930-1940. Deel 4

1069. E. du Perron aan M. ter Braak
16 Maart [1938]

aant.

B.M. Doordat de djongos gisteravond uit bleek te zijn, is deze brief niet kunnen gaan. Jan heb ik nu geschreven, een ellenlange farce van kantoor uit. Vanmiddag bracht de post ook mij het pak gedichten van Slauerhoff. Er is veel eersterangswerk bij, hoopen curiosa, ook wel prullen die weg moeten, althans kunnen, zonder schade, integendeel. Maar als alles gedrukt wordt, dan ook alles. Dus ook dat fraaie sonnet tegen mij, dat hij altijd delicaat of laf genoeg was om weg te houden, dat ik nu dus voor 't eerst zie en dat me verplaatste in het moment toen ik bij jou dien volmaakten prollenbrief las, waarop ik hem toen vaarwel heb gezegd. Nu krijg je de primeur van het tegensonnet dat ik niet anders kòn dan vervaardigen, en dat ik aan zijn schim opdraag en dat ik aan zijn asch of zijn gebeente zou willen voorlezen, gesteld dat ik erbij kon. Dit is dus een vriend, aan wien je alles verteld hebt en die je alles (al is 't op zijn halfware manier) vertelde; op 't moment dat hij kwaad is, weet hij niets meer van je dan hoelang je op de W.C. zat! Wat weet hij van de bleekheid van mijn billen? die niet breed zijn, zooals 't trijp van Murat niet rood is en geen trijp: ik liet ze hem nooit zien, noch in vriendschap noch in strijd! Ik vind dit sonnet weer 100% patserig, en zie al het vee dat het ‘gebruiken’ kan. En 't is ook heele-

[p. 282]

maal van denzelfden conquistador, die zich nooit wou laten interviewen, tot hij over Forum klikken moest.

Ik stuur een afschrift van dit sonnet aan de HH. van de Slauerhoff-commissie en, altijd voor de volledigheid, ik ben vóór plaatsing van dit en de andere schimpsonnetten. Ik doe er ook nog een limerick bij tegen Arthur v.S., dat ik vroeger wist weg te houden. Compleet of niet; en voor de compleetheid moet deze kant van S. ook maar vertoond worden, wat beter is dan om die viezigheid mysterieus te houden, alsof 't vreeselijke wapens waren. Het stuit mij ook tegen de borst dat de Commissie wèl Schotman en Boeken zou laten uitmoeren en mij niet. - Mijn antwoord wordt dan wel gedrukt na mijn dood; ik zal 't erbij zeggen. -

Hoewel ook jij physiek niet smettloos was,
't Valt me niet mee dit soort repliek te vinden.
N'est pas rasprol qui veut. En iets van ras
verhulde mij de stoelgang van mijn vrinden.

Een scheepsdokter tot zeeheld op te winden,
Kwam in mijn zelfbehagen nooit van pas.
'k Loog minder, grazend minder pampagras.
En dat gaat saam: we moesten 't ondervinden.

We waren dik en dun in vriendschap ook, en
't Dikst op papier deed jij: steeds frisch ontloken
Conquistador, Chinees en Renegaat.

Je prollenwrok heeft aan dit beeld ontbroken
Tot nu, onlokt door mij. Laat dankbaar spoken
Je dùnste kant van papieren piraat!

Dit gaat als hors d'oeuvre. Nogmaals je

E.

Die haat van Slau opeens tegen Parijs, is kift tegen Malraux. Dàt ontgaat den knapsten lezer.