Briefwisseling 1930-1940. Deel 2

391. E. du Perron aan M. ter Braak
Bellevue, Woensdagavond [14 Juni 1933]

Beste Menno, Ik heb een zéér vervelend gevoel over die kwestie met dat fragm. van Marsman, en moet nu met hem een eindelooze corresp. erover hebben, alsof ik de handen niet vol had met ander rotwerk! Hij is zeer onaangenaam getroffen en terecht. Hij noemt dit ‘gepingel’ - wat ik totaal met hem eens ben. Het is trouwens de 3^e keer dat je mij een figuur laat slaan met toezeggingen die later bleken herzien of anders begrepen te moeten worden: eerst met dat vers van Engelman, toen met het stuk van Bob, nu met dit fragm. van Marsman. Met ‘fragment’ bedoelden wij: één van de stukken die M. ingediend had, niet opnieuw een brok daaruit. [Of dan had je dat erbij moeten zeggen, aan mij toen je de keus aan mij overliet.] Je liet mij kiezen, en ik koos met M. dit. Ik vind het nòg het beste, en ik schrapte er zeker 5 à 6 blzn. uit; M. was dus inschikkelijk ge-

[p. 78]

noeg. Na al die bewerkingen kom je met je verhaal dat er geen plaats is en dat je het toch te beroerd vindt. M. zegt dat hij voor Forum het meeste voelde, maar nu net zoo lief alle medewerking staakt; waarin ik hem groot gelijk geef; ik zelf zou niet anders doen. Alles zou correct zijn geweest - ofschoon al verre van aardig - zonder jouw toezegging; deze manier van doen nà die toezegging, met een gereken over plaatsruimte, is bête en vijandig. [Althans: lijkt daarop.] Hij zegt dat hij jouw houding niet begrijpt en dat hij met je praten wil, om meteen te voelen wat hij aan je heeft; ik vermoed dat hij gelooft dat je hem persoonlijk vijandig gezind bent. Het is misschien nog het beste dat jullie over deze kwestie praten, want per brief kost het zweet en bloed. Maar in ieder geval heb ik het land aan je omdat het de 3^e × is dat je mij (practisch) en Forum (achter mij) zoo'n figuur laat slaan. Ik moet altijd après tout zoete broodjes bakken en zeggen: ‘ja, hij, die goeie Menno, is tenslotte niet zóó goed geweest en heeft zich bedacht; - ik kan er niks aan doen, hoor’.

En onder ons: àls er in Forum nu altijd zulke eersterangscopie stond, als verhalend proza, dan zou ik het nog au sérieux kunnen nemen, die gewetenskwellingen van je. Nu vind ik ze gewoonweg redacteurachtig en onaangenaam. Marsman is iemand die waarachtig de verantwoording van zijn eigen stukken kan dragen; aangenomen dat je zijn werk slecht vind, het is toch niet katholiek of op andere wijze infaam! Ik weet van Jany dat M. een soort crisis doormaakt in zijn schrijverij, van hemzelf dat hij geld noodig heeft, voeg daarbij dat hij werkelijk voor Forum het meeste voelt, dan vind ik alles bij elkaar dat je hem (en dan via mij) een moreele opdonder geeft met dit onverzettelijke vonnis achteraf. Nogmaals, had dan niet, als die 2 andere keeren, eerst zoo magnaniem een concessie gedaan.

Het is voor mij geen drama, dit alles, maar als ik M. was, zei ik Forum de conversatie op. Dat hij een beetje het land aan mij heeft, begrijp ik ook. Ik vind dat hij verrot behandeld wordt in deze historie, al is het dan niet expres.

Nu, een andere keer beter. Hart. gr. van je

E.

[p. 79]

- Je hoeft mij over deze kwestie niet meer te schrijven, doe de rest nu maar met Marsman af. Ik kan er toch geen bal aan doen en heb er al genoeg over gepend!