|
| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
O Cupido God hoe deurschiet ghy mijn herte
Met uwen strael, ist Venus bevelen?
Ick ben benout ende dat wt groote smerte,
So dat ick nau en kenne wit voor swerte,
Mijn sinnen zijn verstroyt, het herte moet quelen,
Mijn bloeyende jeucht dunckt my vervelen,
Die eertijts alle gheneucht heeft gheploghen,
Eylaes mijn tonghe kans niet gheheelen,
Hoe ghy my onder Venus netken hebt ghetoghen,
Och die alleen my ghenesen sou moghen,
Dat is die liefste, die schoon kerssouwe // fier
Seer eerbaer van wesen so my dunckt ongelogen,
Voor haer koos ick geen werelt van gouwe // schier
Eewelick bleef ick haer ghetrouwe // hier
Mocht ick haer verwerven tot mijnen loone,
Want ick segge boven eenige jonckvrouwen // dier
Niemant dan sy en spant int herte de croone.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Mijn lief is my ontweken,
ick en weet voorwaer die cause niet,
| |
| |
EEn wond heb ick ontfanghen,
Dies doet mijn herteken wee,
Na een heb ick verlanghen,
Die my daer raet toe dee,
Niemant eylaes die leven,
Maer stelpen mijn verdriet,
Van die liefste verheven,
Al was Paris in liefden seer vergheckt
Op Helena, en Troylus op Breseda soet,
Mijn herteken noch veel meer tot haer treckt,
Och oft haer van mijnent weghen waer ontdeckt,
Ick ware vrolick ende seer wel ghemoet,
T'is al tot haren besten het zij lijf ende goet,
T'hangt al aen haer so leven ende sterven,
Want indien sy my gheen ghenade en doet,
Die bitter doot sal ick verwerven,
Met een troostelick woort mocht sy my eisen,
Die nv bedroeft ben in vreuchden smale,
Had ick haren troost, ick soude druck verkerven,
Ghenesen sou terstont mijn bitter quale,
Sy is voorwaer die pincipale,
Die alleen logeert binnen in mijns shersten troone,
Gheen ander ter werelt hoe schoon en liberale,
Niemant dan sy en spant die croone,
Sy is den troost alleyne,
T'is mijn liefste certeyne,
Gheen liever ick oyt sach,
Sy heeft alleen die conste,
Niemant int west oft oost,
Ick waer dan die ghesontste,
| |
| |
Niemant dan sy en heeft int herte residentie,
Niemant dan sy en salder oock in comen,
Boven alle die leven heeft sy preeminentie,
Van gaen, staen ende eloquentie,
Het is een bloeme boven alle bloemen,
Schoonder ter werelt en kost ick niet ghenoemen,
Al prijst Virgilius seer die schoone Helena,
Al wil Ovidus hem wel beroemen,
Datter noyt schoonder vrouw en was dan Leda,
Al seytmen oock veel van Galathea,
Sy en zijn al gheensins by haer te ghelijcken,
Sou Paris t'vonnis noch eens gheven fra,
Sy sou den gulden appel boven Venus strijcken,
Want haer schoonheyt sou boven die ander blijcken,
My dunckt ter werelt en was noyt een so schoone,
Dus ist recht dat ickse soeck in alle wijcken,
Niemant dan sy en spant int herte die croone.
Stont op in hert gheplant,
Sy staet alleen int herte,
Ghedaen so waer mijn smerte,
Mocht ick eens troost ontfaen.
Prince, sy is een Princesse boven alle wtvervoren,
Mijn weertste, mijn liefste int herte binnen,
Sy blinckt als een roose doet op den doren,
Mocht ick een woort van troost wt haer hooren,
Versoet waren mijn doloreuse sinnen,
Ick en achten Keyserinnen oft Coninghinnen,
Oft eenighe ander verheven te meere,
Sy is alleen die ick wt oprechter minnen,
Tot mijn lief te trouwene altijt leere,
| |
| |
Al moet ick nv leven in verseere,
Ten is al niet mach my troost ghebeuren,
Alle mijn benautheyt verginck te eere,
Ick en dacht niet meer op eenich treuren,
My docht ick waer binnen Iupiters deuren,
Mocht ick eewelijck met haer zijn te woone,
In blijschap sou ick mijn leven volveuren,
Niemant dan sy en spant int herte die croone,
Princen ick segt u voorware,
Sy staet int herte gheprent,
Ghelijck een Coninck jent,
Ick soudt haer alles schencken,
Want na mijn goet ghedencken,
|
|
Auteursrechtvrij