| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
ICk mach wel suchten beclaghen den dach,
Dat ick gheboren ben, o wy o wach,
Want die my eertijts te vermaken plach,
Mijn hert verheuchden als ickse aensach,
O klappaerts tonghen fenijnich van guere,
Waer machse zijn die schoonste creatuere,
Hoe vriendelick plach sy my te spreken aen,
Haer minnelicke woorden te hooren my altijts lusten
Doen was mijn vreucht abondant, maer so faen
Sy veranderde, het herte was in onrusten,
Twas my een medecijne als ickse eens kusten,
Sy troosten my wanneer ick in druck was verbeten
Maer nv eylacy heeft sy my vergheten.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Ick had een gestadich minneken, gheen schoonder.
MYn schip is my ontdreven // nv
Den Ancker lach niet vast,
Mijn lief heeft my begheven // nv
Ghelijck een onweert gast,
Ontrou heeft trou verrast,
T'is buyten mijnen schulden,
Nochtans moet ick verdulden,
| |
| |
In meniger manieren wy ons verheuchden,
Niemant en sou konnen volspreken ons vreuchden,
Ick meynde dat haer herte was vol deuchden,
Maer als sy wtgesogen heeft dmerch mijnder jeuchden,
Haer woort warachtich te wesen scheen,
Maer nv eylaes bevinde ick ghemeen,
Och oft oyt also minnaer wert bedroghen,
Ghelijck ick ben van haer boven maten,
Al wat lieffelick was haren ooghen,
Dat dede ick, nochtans heeftse my verlaten,
Eertijts scheen te zijn in haer een hert vol caritaten,
Eertijts toonden sy my vrientschap daer ic was geseten,
Maer nv eylacy heeftse my vergheten.
Waer my eylaes eens bekent,
Wat haer mocht zijn gheschiet,
Want doen ick laest daer was present,
Oft ick mach zijn bespiet,
Ick en derfs voorwaer niet segghen,
Maer na mijn overlegghen,
Ic en weet niet waerom dat sy my nv heeft begeven,
Lijf ende goedt had ick haer toegheschreven,
Ghetrou soo ben ick haer oock ghebleven,
Ghetrou sou ick haer geweest zijn alle mijn leven,
Ghespaert had in dit leven sonder verseer,
Ick en socht gheldt noch goet,
Maer alleen dat maechdeken teer,
| |
| |
Als sy my eertijts quam int ghemoet,
Nv eylacy en gheeftse my niet een groet,
Want seer dickwils is sy my ontweken,
Och eertijts gaf sy my vreucht onghemeten,
Maer nv eylaes heeft sy my vergheten.
Doen ick laestmael by haer was,
Doen wast met haer noch wel,
Wy waren vrolick op dat pas,
Maer clappaerts tonghen fel,
Hebben wat quaets ghesonghen,
Met haer fenijnde tonghen,
Dus leef ick int ghequel.
Prince, het scheen een bloeme onder ander vrouwen,
Ick begheerden haer voor mijn lief te trouwen,
Ick en dacht niet dat ons liefde sou vercouwen,
Maer dat ick bevinde mach ick wel onthouwen,
Noyt en peysden ick dat in so soeten mondt,
Sulck tongh lach ghedoken,
Seer vastelick ick op haer woorden stont,
Maer so een cranck ijs haest is ghebroken,
So is die liefde van haer so ick bevijne,
Sy is crancker dan een rijsken dat men mach croken,
Haer liefde heeft gheduert eenen corten termijne,
Eertijts was sy soo minnelick van aenschijne,
Tscheen dat sy haer in liefden wel had ghequeten,
Maer nv eylacy heeftse my vergeten.
| |
| |
Princen ghy Ionghers al ghelijck,
Ionckvrouwen sy zijn arm oft rijck,
Sy zijn soet int beghinne,
Maer int eynd als een spinne,
Dus siet dat ghyse schout.
|
|