|
| |
Een schoon amoreus Refereyn, met een Liedeken daer op dienende.
AL waer ick als Augustus van machte,
En als Carolus die grootste gheachte,
Al had ick Cresus schat na mijn begeeren,
Al waer ick die edelste van gheslachte,
Al waer ick als Sampson van grooter crachte,
Ten waer al niet moest ick mijn lief ontbeeren,
In geen gheneuchten mocht ick my recreeren,
T'is hem wel bekent die sulcx besocht // heeft
T'herte schijnt deursteken met duysent speeren,
Want waer hy is altijt even onbedocht // leeft
T'derven van lieve niet dan pijne gewrocht // geeft
Dus mach ick wel seggen als diet weet van desen
Gheen meerder pijn, dan lief van lief te wesen.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Wy Bevenaers
als nv by desen.
AL had ick den schat deser eerden,
Al waer ick hooch in staet ghestelt,
Nochtans als ick mijn lief ontbeerden,
So waer al mijn gheneucht ghevelt,
Geen vreucht en can ick toch bedrijven,
Wanneer ick dus van haer moet zijn,
Dus mach ick voor die waerheyt schrijven,
Lief van lief is so groote pijn.
Al waer ick by goet gheselschap gheseten,
Waer by datmen alle verdriet soude vergeten,
Ende dat deur het bywesen van haere,
| |
| |
Al saghe ick alle bancketten na mijn vermeten,
Ick en sou konnen ghedrincken oft eten,
Wanneer dat sy daer niet en ware,
Een ure van haer zijn, dunckt my een Iare,
Het herte moet haer altijt zijn present,
Al hoorden ick Apollo spelen op sijn snare,
Derfden ick haer, tsou my wesen een torment,
Och hoe mocht ick van haer wesen absent,
Die ick houde boven alle wtghelesen,
Gheen meerder pijne, dan lief van lief te wesen.
Al waer ick by gheselschap lustich,
Daermen bedreef alle gheneucht,
Nochtans sou ick daer zijn onrustich,
En waer daer niet mijn shertsen vreucht,
Gheen vreucht en mocht my solaceren,
Altijt als ick van haer moet zijn,
Dus mach ick dan wel affirmeren,
Lief van lief is so groote pijn.
Al sach ick alle vreucht diemen mocht bedincken,
Al hoord ick Orpheus snaren soetelick klincken,
Al hoord ick spelen op herpen en luyten,
Alle gheneuchte die sou my duncken stincken,
Ic hadder geen vreucht in, maer souder op pincken,
Wanneer mijn liefken waer daer buyten,
Al hoorden ick alle melodieusheyt wten,
Oft eenige woordekens van Rethorijcken // soet
Ick soude certeyn sitten in muyten,
Al hoorden ick fleur van musijcken // goet
Want liefs derven alle vreucht beswijcken // doet
Dus seg ick om dat sulcx in my is verresen,
Gheen meerder pijn, dan lief van lief te wesen,
| |
| |
Al hoorden ick seer lustich singhen,
Waer deur so menich hert verfraeyt,
Nochtans so moet ick my bedwinghen,
Waer sy van my die therte paeyt,
Alle gheneucht moet ick begeven,
So haest ick van haer moet zijn,
Dus seg ick so ick heb gheschreven,
Lief van lief is so groote pijn.
Prince geen meerder pijn voor mannen en vrouwen,
Dan te derven diemen geern sou aenschouwen,
Hy macht seggen, dien sulcx is ghebeurt,
Al mach ick my van buyten anders houwen,
Van binnen is therte altijts vol rouwen,
Al ist dat die tonge veel blijschaps ruert,
Al waer ick daer dagelijcx alle gheneuchte duert,
Gheen solaes en sou my konnen vermaken,
My dunckt dat het herte van droefheyt scheurt,
Alle blijschap ende vreucht soude ick staken,
Dus seg ick noch na mijn oude saken,
Elck mach bepeysen die dit lesen,
Geen meerder pijn, dat lief van lief te wesen.
Prince, die sulcks heeft moeten proeven,
En sou hijs moghen segghen niet,
Wat ghetuych sou hy toch behoeven,
Aen het coleur men dat wel siet,
Seer ongherust ben ick van binnen,
Wanneer ick laes van haer moet zijn,
Dus seg ick noch als int beginnen,
Lief van lief is so groote pijn.
|
|
Auteursrechtvrij