Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 3

[p. 14]

Aon de Maos dao ligk e stedsje.

Aan de Maos dao ligk e stedsje, boe iech väöl van haw
Boe allein mer de vräögde regeert.
Es iech weg bin gewees, daan verlang iech weer gaw
toch weer trök nao dat plekske op eerd.

[p. 15]

 

Boe weurd die zeute taol gesproke

 

Boe gein traditie weurd gebroke

 

Dat gans mien hart kreeg

 

Eus aller stad Mestreech.

 

 

 

Refrein:

 

Iech höb mien hart verpand

 

aon die sjoen stad aon de Maos.

 

In eus Limburgs land

 

besjerremp door Sintervaos.

 

Iech wel veur diech mie leedsje zinge

 

want Mestreech 't kump diech touw

 

Wat de touwkoms ouch maag bringe

 

Iech blijf diech trouw.

 

 

 

Es iech loup langs dien walle, dink iech altied oppui

 

aon d'n tied vaan verdrökking en lied

 

Meh ze höbbe gezörreg, die aw Treechter lui

 

dat dien Staar nog te sjittere steit.

 

Ze höbbe al veur diech gegeve

 

en diech bis oongeknak gebleve

 

Diech bis nog altied niks vaan die sjoenheid kwiet.

 

 

 

Refrein:

 

 

 

Wie eus veurawwers dooge, zoe wèlle ouch veer

 

op de bres stoon veur eus sjoen aw stad.

 

Wat me hei heet gebouwd, dat haolt niemand noets neer

 

dat bewaore veer wie 'ne sjat.

 

Me kin die glorie neet verkleine

 

en altied door zal sjijne

 

veur in Mestreech, 't gouwe Stareleech.

 

 

 

Refrein: