Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 3

[p. 4]

Mie wief en mie naoberswief

Mie wief en mie naobers wief,
dat zien e paar lieleke wieve,
de ein hojt mèt de piezel in de pan
en de aander begint te kieve

Miene maan en diene maan
dat zien twie sjoen jónges,
de mijne heet 'ne krollekop
de dijne is 'ne kromme.

Eus kat en eus naoberskat
die hadde z'ch gebete,
eus kat had eus naoberskat
de start oet de vot gerete.

Wie iech nog e klei kinneke waor
waor iech mie moojers Frenske,
wie iech e bitteke awwer waor
sloog zie miech op mie penske.

Minckelers, dee gooie maan
dee steit al op de merret,
lufste dee ze röske op
daan zuuste ziene kerref.

Tingelingeling de Brökstraot in
dao koam miech e vruike tege,
iech vroog aon häör wie laat of 't waor,
't waor pas hallef nege.