Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 2

[p. 49]

Twie aordige meidskes.

't Waore twie aordige meidskes
Ze wèrrekde op 't febrik
De ein had e kroezele köpke
De aander 'n kouf met 'n strik

Hun awwers, die woende te same
Op kamer zès, zeve en ach.
't Waor op de derde verdeping
Al in 'ne bouw in de grach.

En 's mörreges gónge ze same
Al nao de febrik op en neer
De koffiefles in e pepèrke
Of in 't kalbeske vaan meer.

En 'saovens daan zónge ze möpkes
Of gónge ze stoon bij d'n tróp
Of zaote gezèllig te kletse
Bij hun veur de deur op de stóp

[p. 50]

 

De kroezelekop, die kraog kinnis,

 

'ne Pottemaan kaom op häör aof.

 

Heer heet häör zien leefde gezwore

 

en zij häöm 't jao-woord belaof.

 

 

 

De aander die trof e menierke,

 

Dee vrijde mèt häör alle daog,

 

Ze heet 't febrik laote loupe,

 

Góng bij 'n femilie es maog.

 

 

 

De kroezelekop zag: ‘Meh, meidske,

 

D'n awwers deiste verdreet,

 

Dee kale mesjeu, laot 'm stikke,

 

Dee trouwt diech jao toch jummers neet.’

 

 

 

En 't is häör ouch zjus zoe gegaange,

 

Heer wouw häör al hiel gaw neet mie.

 

Ze góng toen nao aandere zeuke,

 

't Snuutske vol poedre de riz.

 

 

 

Te lèstig woort häör noe 't wèrrek.

 

Ze waor noe zoe deftig gekleid.

 

De bouw in de grach waor vergete,

 

Ze heet mèt väöl hiere gevrijd.

 

 

 

Nao jaore toen kaom me häör hole.

 

Ze woort nao Klevarie gebrach.

 

Ze storref en kraog toen twie kranse,

 

Al vaan 'ne bouw in de grach.

 

 

 

't Waore twie aordige meidskes,

 

De ein góng te vreug nao 't graaf.

 

De aander is moojer vaan kinder

 

En bleef heil oppassend en braaf.