Tijdschrift De Stijl verschijnt niet meer
DAVOS, 7 maart - Als gevolg van het overlijden van de schilder/architect Theo van Doesburg houdt het tijdschrift De Stijl op te bestaan. Samen met de schilder Piet Mondriaan en de architect J.J.P. Oud richtte Van Doesburg het tijdschrift in 1917 op. Het fungeerde als spreekbuis voor een groep schilders, architecten, vormgevers en beeldhouwers (de zogenaamde Stijlgroep) die radicale vernieuwingen voorstond. In hun artikelen verdedigden zij het volstrekt abstracte (‘voorstellingsloze’) kunstwerk. Dit moest worden opgebouwd uit de meest elementaire vormen: de horizontale en de verticale lijn, de drie primaire kleuren (rood, geel en blauw) en de drie primaire niet-kleuren (wit, zwart en grijs). Deze uitbanning van elke herinnering aan de waarneembare werkelijkheid had als doel het streven naar universaliteit. In haar eerste manifest, verschenen in 1918, formuleerde de Stijlgroep dit als volgt: ‘De oorlog destructiveert de oude wereld met haar inhoud: de individuele overheersing op elk gebied. De nieuwe kunst heeft naar voren gebracht hetgeen het nieuwe tijdsbewustzijn inhoudt: evenwichtige verhouding van het universele en het individuele.’ De leden van De Stijl waren ervan overtuigd dat als hun ideeën over schoonheid, functionaliteit en harmonie geaccepteerd zouden zijn, hun kunst overbodig zou zijn geworden.
De internationale verbreiding van de denkbeelden van De Stijl was vooral te danken aan Van Doesburg, die in binnen- en buitenland lezingen en cursussen gaf. Verschillende buitenlandse kunstenaars sloten zich voor korte of langere tijd bij de beweging aan. Tot de vroegste deelnemers aan de Stijlgroep behoorden onder anderen de beeldhouwer Vantongerloo en de schilder Huszar, Bart van der Leek en Severini. De meubelontwerper/architect Gerrit Rietveld en de beeldhouwer Brancusi traden later tot de groep toe.
Piet Mondriaan, wiens beeldtaal centraal stond in de opvattingen van De Stijl over kunst, trok zich al in 1925 terug. Hij was van mening dat Van Doesburg het principe van de horizontale en de verticale lijn verraadde en de harmonie verstoorde toen deze overstapte op het gebruik van diagonale elementen en daardoor de compositie dynamischer maakte.