Duitse keizer op bezoek in Marokko
BERLIJN, 31 maart - De Duitse keizer Wilhelm II heeft vandaag voet aan land gezet in Tanger voor een bezoek aan Marokko. De oom van de sultan ontving het Duitse staatshoofd met veel eerbetoon. Aan de kade werd uitbundig gejuicht en gevlagd.
In een toespraak die veel deining veroorzaakte, zei Wilhelm II dat Duitsland commerciële en industriële belangen in Marokko heeft. Hij voegde eraan toe dat hij ‘nooit zal toestaan dat een andere mogendheid tussen hem en de heerser van een andere natie (bedoeld is de sultan van Marokko) zal gaan staan’.
Deze woorden worden algemeen uitgelegd als een uitdaging aan het adres van Frankrijk en Groot-Brittannië. Deze twee landen hebben vorig jaar een verdrag gesloten, waarin onder meer de wederzijdse invloedssferen in het Middellandse-Zeegebied werden afgebakend. Marokko werd hierbij overeenkomstig de historische banden tussen dat land en Frankrijk als een Frans voorkeurgebied behandeld.
Al langer is bekend dat er bij het Duitse hof en de rijkskanselarij weliswaar geen bezwaar bestaat tegen de Entente Cordiale tussen Frankrijk en Engeland, maar dat er grote wrevel heerst over het feit dat Duitsland inzake Marokko niet is geconsulteerd. Duitsland zou daarom nu de Fransen en de Britten een speciale conferentie over Marokko willen afdwingen.
Naar verluidt zal het derhalve ook niet blijven bij deze ene ‘plaagstoot’ van de keizer. Er wordt gespeeld met de gedachte om de Duitse ambassadeur in Lissabon, graaf von Tattenbach, naar Fez te sturen om met de sultan te overleggen over speciale privileges voor Duitsland in Marokko.
De Franse pers heeft het optreden van de keizer voorgesteld als een bloeddorstige oorlogskreet. Maar volgens waarnemers was Wilhelm II zelf niet erg gebrand op de rol die rijkskanselier von Bülow hem wilde laten spelen. Slechts na dringende telegrammen van de kanselier was hij bereid in Tanger af te stappen.
Gezeten op een hem door de sultan van Marokko aangeboden schimmel rijdt de Duitse keizer Wilhelm II (uiterst rechts) van de haven van Tanger naar de Duitse legatie.