Zomerwolken

[p. 139]

Beginregels

	Bladz.
Ach, waar kan ik eenzaam wezen,	77
Als de neevlen openschijnen	82
Daar gij ademtrouw gedacht zijn,	69
Daar is rust voor het roode bloed	88
Daar zinkt een loomheid op alle dingen,	80
De dag komt als een lange glanzen schemering	71
De koelte van den avond streelt mij wakker en gevangen:	125
De nevel sprenkt den tuin met helle droppen	102
De schaduw overdauwt het gras	36
De schaduw strijkt voor 't manelicht	120
Dezelfde schuwe klage rijst met de' avondwind	52
Een stille knaap was ik toen ik voor 't eerst	96
Eenzaam en naakt	9
Ergens fluistert de wind	94
Geen koning en geen koningin	49
Gij zijt nog nooit verschenen	65
Hart dat aldoor moet volharden	14
Het joelende geruchten	29
Het matte floers van den Octoberdag	107
Hoe licht-noodwendig glijdt	130
Hun deernis las den langen honger in mijn oogen:	38

[p. 140]

	Bladz.
In allicht bezinnen	84
In de vroege morgenscheemring,	113
Met de' eersten opslag van den morgen rijs ik wakker,	109
Mogen wij niet veilig schuilen	91
Mijne oogen blind: de ziel in mij is zat	98
Niet behoeft gij meer te wachten,	103
O Liefde-in-Schoonheid, die mij hebt verwond,	3
Onzichtbaar toog zijn ster mijn gang:	42
Op haar verbroosde stammen	86
Rooder ranken met elk jaar de rozen	128
Tusschen wake en droom geheven,	74
Waar bleef de lamp der maan, die uit den waasverblonden	18
Wat onverhoedsche sikkel heeft uw nest gedeerd	100
‘Ziet mijne blanke leedge handen,	22