Vergeten liedjes

[p. 31]

Op de thuisreis

In het stergedoofde Zuiden,

In het vroege ondiepe licht

Bleekt een groote wassen maan,

Als een droom nietmeer te duiden,

Een verduisterd zielsgezicht

Door de dagen met ons gaan.

Naar het Oosten reikt mijn reizen,

Waar de diepe horizon

Achter donkre heuvlen brandt:

Van hun toppen zie ik rijzen

Straks de stille gouden zon

Over 't onbegrensde land.

Weinig lange weken straalden

Zon en maan voor oog en voet

Vreemde paden schoon en licht -

Nimmer week, wat rees of daalde,

Aan de kimmen van 't gemoed

Weêrglans van uw aangezicht.

Eer een tweede zon zal stijgen,

Nacht de komst der maan vermoedt,

De eerste ster door 't donker bloedt,

Zien mijn oogen weêr ziels eigen

Vaste zon, uw oog doorgloed

Van het licht dat ebt noch vloedt!