Tusschenspelen

[p. 26]

Sonnet

Aloppermachtigste van harts gelieven,
Wier oogenstraal geen schepsel kan ontschuilen,
Dat overduurde winters donkre druilen -,
Liet in uw kleed van prilste bloemmotieven

Die de' ondergrond van gras en madelieven
Met bloesemranken, rhododendrontuilen,
Narkissen, hyakinthen overpuilen,
Ge u door den dood zelf ronslen en verbrieven?

Door merg en been lijd 'k iedre streek en zet
Van den erbarmenloozen wind, uw zeis,
Op 't zonnerad van elken dag gewet...

En al meer dooden komen bij mij thuis
Tot éen gemeenzaam zomerlang bezinnen,
Hoe ver mijn hart tekort schoot in beminnen!