Strofen uit de nalatenschap van Andries de Hoghe

[p. 44]

Veertiende strofe

O zegen van armoê,
onuitputlijk gemis!:
naakt en nooddruftig,
dorstig en hongrig zijn
zoo vele jaren
om in den einde
bekleed te worden,
gedrenkt en gevoed
door deze zuivere,
eeuwengeduldige,
goddlijk genadige
menschenhanden.

Dit te voorweten
is uitverkorenheid:
nimmer aan ander
bezit of verwachten
prijs te geven
den zaligen honger -
dit te voorweten:
wat vóor de wording

[p. 45]

 

van hemel en aarde

 

voor mij besteld werd,

 

mag ik ontvangen

 

enkel als aalmoes

 

uit zulke zuivere,

 

eeuwengeduldige,

 

goddlijk genadige

 

menschenhanden.