Stemmen

[p. 230]

Liedje

Van 't zonneklare kamerkijn
Sluit, Liefde, vóor in stil gebed
Ik aan uw daaglijksch maal mij zet,
Zorgvuldig ik het blank gordijn.

En vrees den naderenden klank
Van menschenvoet, dat geen van die
Door de enge plooi bespie
Mijn sober deel, uw spijs en drank,
Waarvoor ik bid en dank.

Karig uw olie en uw meel,
Of ik in overvloed hen deel'
Als een der uwen - o te zeldne gast -
Mijn open deur verrast.

Eén teug, hoezeer ik smacht?
- Toch, neem mij die: ik kon
Niet lachen naar de zon,
Niet slapen in den nacht,
Niet smaken aardes wijn en brood,
Niet rusten in den dood.