Stemmen

[p. 188]

Afscheid

Hier ben ik weêr.
De najaarszon die wolkgedoofd
Het bronzen loof in 't hooge hout
Boven ons hoofd
Daglang belichtte zilverkoud,
Viel aan den steilen hemel neêr
En overstroomt den grond met vloeibaar goud:
Hier ben ik weêr!

Ik moest door 't bloedewarme bad
Terug, tot u, 'k weet niet waarom -
Maar vóor de korte scheemring kom
En dan de nacht,
Treed éens nog tot mij langs het oude pad
En spreek geen woord, maar glimlach zacht
Zooals gij placht.

Berusting die ons zomerwoon
Zoolang omsluipt
En met haar vale kille draden
Al nader-wevend ons bekruipt,
Zag ik van-ver, een bleeken hoon,
In de spelonk der diepe paden, -
Zelfs zij was rood en schoon!

Ik weet de zomer is voorbij,
Mijn hart roept niet terug om Mei,
En dit is de avondzon -
Maar o
Vertoon u laatst in 't klare vuur
Van dit hel uur,
Of ik u zóo
Onthouden kon!