Stemmen

[p. 186]

Najaar

Weekblauwe lichtgefloersde dag

Schijnt door het kleurig herfstloof in.

Groote matgouden zonnespin

Weeft vochten hof in glinstrend rag.

Na zooveel dagen vol en zwaar

Van ruischend loof en zonneroem

Hoe vindt mij open als een bloem

Dees late teêrste dag van 't jaar:

In 't windloos weêr doorzichtig blij,

Vreemdbleek in rood-en-gelen brand

Van 't blader-overstrooide land.

Daar is geen schaduw achter mij.

Met lichte witte handen 'k weeg

Volkomen op elkander af

Het luttele geluk dat 'k gaf,

Het luttele geluk dat 'k kreeg...

Maar 't is me of vloeit in de' effen schijn

Liefde die nooit méer heeft verlangd,

Als warme bloed uit en omvangt

Wereld en menschdom eindlijk mijn.

Ziel zonder stijging, zonder druk

Mint Leven goed en blij en groot...

O kom, volmaakte schilder Dood,

En neem mij in dit rijp geluk!