Stemmen

[p. 181]

Branding

Daar is meer rust in uw rusteloosheid, glansbewogen spiegel, diepe

hartontroerde zee,

Dan in avondlijk-bezonde groene landen, dan in windelooze

zomernachten onder sterbezeilde steê.

Aan wat donzen schoon van stilte-koele peluw ziel haar hoofd

naar ruste neigt, -

Maar onstuimger bonst haar hart-van-onrust, adem van haar nooit

gestild begeeren heescher hijgt.

Niet naar levens starre polen haakt zij, niet-te-onthouden

niet-te-ontkomen vreemd-vertrouwden dood,

Meer dan al haar dagen naar den avond, dan geluk-doorwaakte

nachten uitzien naar het morgenrood!

Als ze in wanhoops windestilten aan de hooge sneeuwen kimmekusten

weerloos naderstreek,

Zonder vrees, zonder verlangen zag haar oog de middernachtzon

glansloos-hel en schitterbleek...

Maar de rust, zee, van uw onrust, die om kortste kalmte langsten

wreedsten storm vergeet,

Die in éen helle' oogopslag en hartediep de' oneindgen hemel, wolk

en zon en maan en sterren weet,

Onder adem-rimpelenden spiegel diepten dekt van rust die geen

orkaan beroert,

Die in de eevne dalen van uw branding 't wilde schuim tot

oogenblikklijk, onbewogen marmer vloert!

Dat ziel niets weet wat u meer nabijkomt, niets in hemel of op aarde,

niets in wijde rijk van leven of van dood,

Dan haarzelf in liefdes zon en stormen, dan haar tranen en haar glimlach

boven 't wondere gebeuren in haar eeuwigzwangren schoot, -

[p. 182]

 

Is het een belofte dat zij zal beminnen mogen, tot, in even breeden

 

majesteitelijk-voldragen psalm, o zee,

 

Welkom winters westerstormen spiegelbruisen over veilige

 

schatkaamren grondeloos bezonken vreê?