Liederen van Isoude

[p. 94]

[Nog eenmaal stijgt de donkre droom]

Nog eenmaal stijgt de donkre droom
Van leven tusschen u en mij.
Hoe waad ik door den diepen stroom?
Hoe haal ik veilig de overzij?

Met 't zeil dat neêrsuist aan mijn voet -
De steven buigt de haven in -
Zinkt al mijn ongeduld en moed...
O zoetste dood - o wrang begin!

Het schemerschim van 't schip legt aan.
Niemand verwellekomt de bruid.
De stille manschap maakt mij baan.
Van 't gangboord glijdt de loopbrug uit...

[p. 95]

 

Een diepe slaap valt over mij:

 

Op blinde vleuglen opgericht

 

Zweef ik aan duister volk voorbij.

 

Een nevel sluiert mijn gezicht.

 

 

 

Hoe wordt de ziel zoo leêg, zoo licht?

 

Komt zij nooit arm genoeg en bloot?:

 

Al levens last, al levens plicht

 

Verzinkt zij als een schip in nood...

 

 

 

Uit naë verte vloeit geluid

 

Van klokken en van stemmen saam,

 

Als zong op hemelhooge luit

 

Het eindloos lied van uwen naam!