Liederen van Isoude

[p. 82]

[Ontruste hart dat moet]

Ontruste hart dat moet

Waken en strijden

Zelfs voor zoo luttel goed:

Te mogen lijden!

Hier waar uw helst gewin,

Geluk en schoonheid,

Sporeloos doofden in

Grauwe gewoonheid -

Scherm voor uw korten duur

Met moede handen

De eenzame sprank van vuur,

Al wat bleef branden;

[p. 83]

 

Voed met uw laatste kracht

 

Haar flauw geflonker,

 

Gij die niets méer veracht

 

Dan 't lijdlijk donker:

 

 

 

Vlam die u-zelf verteert,

 

Alleen kan geven

 

Wat gij nog steeds begeert,

 

't Onverkort leven!