Liederen van Isoude

[p. 41]

[Hier komt de stilte nooit tot rust:]

Hier komt de stilte nooit tot rust:
Zwijgen verzucht naar dieper zwijgen:
Ik hoor de windeloosheid hijgen,
Een effen zee aan blinde kust.

Der vooglen roep beroert haar niet,
Het druizelen der waterbeken,
De loofgeluwde windestreken
Mengen niet met haar toonloos lied.

Ongrijpbaar als het bonte licht
Dat vleugt langs mijn gestilde handen -
Eén doove dreigen achter wanden
Van vreezen zonder aangezicht.