Liederen van Isoude

[p. 4]

[Ik heb in de stem van de zee]

Ik heb in de stem van de zee
Den roep van haar hart gehoord,
Een onuitjubelbaar woord,
Een snik van verzaligd wee...

O wiekslag hemelwijd
Als de geknotte schreeuw
Van een gekooide meeuw
Weg in de oneindigheid...

Ik weet, nooit zullen reiken
Uw lippen tot mijn mond,
Of mijn eigen hartegrond
Zal in dien kreet bezwijken.

[p. 5]

 

En mijn hart zal tusschentijds,

 

Op de maat van ebbe en vloed,

 

Van donkre zee en donker bloed

 

Zingen de lichte wijs.

 

 

 

En de ziel in haar verlangen

 

Houdt u voor eeuwig vast,

 

Zoolang de zee met haar vlotten last

 

De wereld houdt omvangen.