Liederen van Isoude

[p. V]

... Weet gij nog, op onzen tocht door dezen eindeloozen bouwval van menschelijk beminnen, hoe wij hoorden van tijd tot tijd, in de lentelijke ontvankelijkheid, in de herfstelijke bezonkenheid van dit overjaarde geluk, ver weg als een echo gekooid binnen den koelen klankbodem van een verzonken woud, zacht en duidelijk zingen de onvergelijkelijke stem van de koningin Isoude...?

[p. VII]

Eerste gedeelte

[p. 1]

[Sinds de goden]

Sinds de goden
Om der koningen bruiden
Varen over zee en

Dingen in den kamp, -

Zou hart kiezen
Tusschen dood en leven,
Tusschen verren koning

En nabijen god?

In mijne oogen
Spiegel, lief, uwe oogen
Tot verleden wegvalt

Als een schamel kleed.

[p. 2]

 

Laat u dragen

 

Als ik mij laat dragen:

 

Door elkaêr gedragen,

 

Dragen doet er geen!

 

 

 

Zinkt de wereld

 

Onder onze voeten?

 

Rijzen wij op vleuglen

 

Naar een nieuwe ster?

 

 

 

Aarde of hemel

 

Is mijn liefde om 't even:

 

Waar zij daalt te landen,

 

Stijgt zij morgen weêr!

 

 

 

Vóor de keuze

 

Heeft mijn hart gekozen:

 

Waar het hart kan kiezen,

 

Waardloos is de keus!

 

 

[p. 3]

 

In mijne oogen

 

Spiegel, lief, uwe oogen

 

Tot al toekomst wegvalt,

 

Overbodig kleed!