Gegeven keur

[p. 117]

Reizang van vrouwen onder de uitdeeling van brood

O aardes eêlste vrucht, o voedend brood,
Dat daaglijks van ons weert den harden dood,
Hoe vindt mijn hand de kracht u weêr te breken!
Uw smaak zal al mijn levensdagen zijn
In elk opstandig leed de medicijn
En mijn verharde hart in tranen weeken!

Ik heb éen smart geproefd, die feller is
Dan 't branden van uw zelfverduurd gemis,
De pijn die kleinre pijnen doet vergeten:
Eerst toen ik, eigen hongeren ten spijt,
Niet stillen kon der kinderen gekrijt,
Toen leerde ik u te geven en u te eten.