Gegeven keur

[p. 95]

Oogenblik

Eén ding schonken mij
Onvoorwaardelijk
Uit hunnen overvloed
De eeuwige goden: het

Oogenblik.

Telkens een andere,
Altijd dezelfde toch:
O mijn beminde, hoe
Hebben mijn oogen u

Liefgehad!

Achter de glanzen der
Zonnige hemelen,
Onder de spiegels van
Oogen en zeeën

Zocht ik u.

Ver in de waken der
Eenzame nachten,
Over de grenzen van
Smarten en vreugden

Vond ik u.

Weg uit de branden van
Haat en van liefde,
Weg uit de kolken van
Dood en wanhoop

Redde ik u...

[p. 96]

 

Nog naar uw willekeur

 

Treedt gij in maneglans,

 

Kleedt u in morgengloed,

 

Weeft uit de sterren uw

 

Wisselkleed -:

 

 

 

Achter der dagen

 

Luchtige lieflijkheid,

 

Diep in der nachten

 

Tastbare donkernis

 

Weet ik u -:

 

 

 

Schooner dan al uw

 

Spieglende schijnen,

 

Morgen- en avondgoud,

 

Melkwegs tintelend

 

Sluiergaas -:

 

 

 

Schoon als wanneer gij -

 

Waarom zoo zelden nog? -

 

Neêr naar mijn aangezicht

 

Neigt uw onzienelijk

 

Aangezicht,

 

 

 

Dat mijner oogen

 

Ademlooze afgrond

 

Staart in den peilloozen

 

Helderen nacht van uw

 

Oogenlicht,

 

 

[p. 97]

 

Wijl onze zuivere

 

Stralende naaktheid,

 

Beurtlings verwonnen,

 

Beurtlings verwinnaar,

 

Worstelhijgt,

 

 

 

Totdat geslaafd in uw

 

Armen ik neêrzink, -

 

Tot u mijn overmacht

 

Wint in uw schoonheid,

 

Oogenblik...

 

 

 

Eén ding schonken mij

 

Onvoorwaardelijk

 

Uit hunnen overvloed

 

De eeuwige goden: het

 

Oogenblik.