Carmina

[p. 194]

Alphabetische opgave der beginregels

	Blz.
Achter de wuivende duinenlijn	38
Als de vader van de winden	69
Als hij maar van mij is,	149
Als vlotgedreven van de kimmebanken	26
Altijd (zegt gij) zing ik 't zelfde lied?	111
Blijft gij nooit éen blanken uchtend,	9
Bosch en heide, veld en duin	61
Daar is de nacht -: de hemel glanst te vonken	145
De maan bloeit uit den ijlen nevel open	67
De rosse zon hangt voor den purpren kimmedauw	119
‘De toetssteen dient de deugd van 't goud te keuren:	139
Diens hart weet nimmermeer	15
Dit is haar beeld gelijk zij was:	166
Eén ding schonken mij	126
En kwam er morgen éen getogen,	49

[p. 195]

	Blz.
En Leven, gij, van alle zaligheên	180
Flonkertroonge onsterfelijke Aphrodita,	137
Gaarne blijft mijn glimlach dralen	147
Hemels Vrouwe, Moeder naar Gods behagen	143
Het avondlicht, een hemelbreede zee	24
Het is genoeg: de tijd is vol	88
Hoe kom ik hier?... Ik zie den hemel niet	122
Hoe scheidt nog ooit van hier,	97
Ik ben een koningskind: in mijne zijdne haren	184
Ik denk aan hen die jong met ons verbleven,	186
Ik doof de lamp -: klaarwakker ligt	113
Ik heb iets bijna schoons aanschouwd	79
- Ik hoorde uw zingen komen	40
Ik roep: ‘Barmhartigheid! Barmhartigheid!’	141
Ik was een kind zoo rijk aan vreugd,	51
Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,	63
In de spanne luwe stilte	28
'k Droomde vannacht van hem: 'k zag zijn gelaat	188
Komt in, komt in: dit is u aller uur,	3
Kon 'k de verloren dagen van mijn leven	182
Lief, ontwaak: de late sterren dooven	131
O donker zijn nacht en dag -	175

[p. 196]

	Blz.
Oude wijn van vreugd gekelderd,	11
O water in den avond onbewogen,	65
Rond de maanbefloersde rozen buiten	80
Schoon ben ik, stervling, als een steenverstarde droom;	155
Uit den wind-doorruischten dag	107
Uren roereloos vergleden	102
Uw leed wordt schoon en stil. Daar blijft geen tijd voor wee	13
Vandaag lijkt Dood me een jonggeboren kind	179
Van Hemels gouden wering keek	157
Wat is u aan mij gelegen?	54
Wat mijlen doolde ik al door 't naamloos land	43
Weet gij niet, bij den val van het loof,	173
Weinigen weten	151
Weinig losse parelen uit het halssnoer,	30
Wij komen heden tot uw aandacht niet	74
Zal ik nooit met onbetogen	105
Ziet gij wel dat de maan, als zij wil,	86
Zoo komt er nooit een eind aan 't geven:	84
Zij bleven sedert, naar zijn woord,	116