Carmina

[p. 11]

Oude wijn...

Oude wijn van vreugd gekelderd,

Die, mijn late lust en lied,

Daaglijks op mijn tafel heldert

In verkristallijnd verdriet -

In het goud dat 'k had gedreven

Tot uw dronk aan jeugds festijn,

Heb ik aan mijn mond geheven

Andren, zwaren, purpren wijn;

Maar de lange stille jaren

Dat een god mij u onthield,

Zijt gij door bestendig klaren

Tot dit ijle goud verzield,

[p. 12]

 

Dat, aan 't dorstig hart geschonken,

 

Met een nieuw herboren jeugd

 

Maakt der ziele zinnen dronken

 

Van der goden lichte vreugd...

 

 

 

Iedre drank vraagt eigen beker:

 

Zoetst en zuiverst bovenal

 

Drink ik uwe blijdschap zeker

 

Uit dit dun en broos kristal,

 

 

 

Oude wijn van vreugd gekelderd,

 

Die, mijn late lust en lied,

 

Daaglijks op mijn tafel heldert

 

In verkristallijnd verdriet.