Bezonnen verzen

[p. 88]

Volle zee

Hier zijn wij waar 'k u had beloofd
Te voeren onder liefdes vlag -:
Niets dan zees glansgebroken lach:
En tot de laagste ster straalt onverdoofd

Boven ons hoofd.

Waar straks de dreiging van den tijd
Ons in zijn steilen draaikolk sloot,
Ligt 't heden uitgevloerd naar de eeuwigheid -:
Ons naakt alleen door 't eerlijk morgenrood

Leven of dood...

Welkom bij god en mensch, op 't hachlijkst pas
Zeewaardige éenbond, ziel en zielebruid!...
Al kant waar 't zuivere kompas
Van uwer oogen straal de richting duidt,

Breng ik u uit

Naar heilgen lust, naar duizendvouden plicht,
Die wachtten ons door de eeuwen heen
Nog nooit gesmaakt en nimmermeer verricht -:
Al godelach, al menschelijk geween

Wordt ons gemeen!

[p. 89]

 

En steeds de toevlucht dezer veilge wijk,

 

De doop der dubbele eenzaamheid,

 

Die tot al taak in liefdes rijk,

 

Eeuwigheidbloesemende tijdlijkheid,

 

Ons sterkt en wijdt...

 

 

 

En eens, vóordat voorgoed mijn oog zich sluit -

 

O lang nadat het roer mijn hand ontglee! -,

 

Stuur, als der meeuwen avondroep verluidt,

 

Hierheen, bereid mijn lijf zijn laatste steê

 

In volle zee,

 

 

 

Waar zij als eenge konde van

 

Haar dooden 't ruischend grafschrift geeft:

 

Wel hem die als een god hier heeft geleefd,

 

Dat als de dood hem roept, hij sterven kan

 

Gelijk een man!