Bezonnen verzen

[p. 37]

Oogen

De schemer die gestadig

Over mijn oogen dicht,

Breekt als een wolk weldadig
In dauw van aldoorvloeiend licht.

Of door de strakke weiden

Van zonneblinde lucht

De blonde bloei zou breiden
Van dagverloren sterrenvlucht,

Zoo uit zijn luwe dekking

Mijn oog verhelderd ziet

In lentelijke ontwekking
De diepe tuinen van 't verschiet...

O horizon van oogen,

Op Gods onpeilbaarheid

In ommegaande bogen
Uitzicht ondeelbaar saamgereid

Uit watereêlste steenen,

Elk in zijn zuivre kleur,

In lachen en in weenen
Tot vensteren doorschenen
Op alle goddelijk gebeur...

[p. 38]

 

De heemlen schijnen binnen

 

In 't schaduwbloede hart,

 

Der ziele vleuglen zinnen

 

In onbegrensd beminnen

 

Gaan op in lichtste vreugd en smart...

 

 

 

Niets kan van u ontluistren

 

Mijn overvloed en nood,

 

O oogen niet te duistren

 

Door 't leven en niet door den dood!