Alianora

[p. 24]

Koorzang

Waar verstand geen pad kan speuren
Achter donkere onweêrswolken,
Voelt mijn hart de gouden zonne: -
Daar verzilvren zich de randen,
En de nacht is al geweken,

En het licht kwam al weêrom!

Nimmer hief mijn hart zich nader
Tot den God dien 'k waag te aanbidden,
Dan op vreugdes sterke vleuglen,
En door vreugden en door lijden
Blijft onze eenige bestemming

Onveranderlijk geluk!

Wil uw toekomst mij verzwijgen,
Wil uw toekomst mij verkonden, -
Maar bewaar mij voor de zonde
Die uw straf moedwillig inroept! -
Niet te dragen zijn uw slagen

Als ik zóo mij schuldig weet!