Alianora(1924)–P.C. Boutens– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 19] [p. 19] Mey-liet Ic hadde in mijns herten hovekyn Den scoonsten mey gheplant; Gheen lief en trat aen tveynsterkyn: Si wonede in een vremt lant. En hadde si niet toegheseyt Wat dach si soude comen, Den sconen mey stont al bereyt Blint van den witten blomen. ‘Myn lief dat es eens coninx kint, Si woont verre over see, Si esser also sere bemint: Dat sceyden doet haer wee. Die winde maken luut geclach, Die see staet blanc van baren: Si wacht na enen stillen dach Dat si mach overvaren.’ Die bloemen vielen deen na daer, Die doorne quamen bloot. Saen volgt die coude tyt in tjaer, Die gheeft den mey die doot. ‘Nu wermt, myn rode hertenbloet, Die wortelkyns van binnen: Na winter smaect die lente soet; Ic salse noch beminnen.’ [pagina 20] [p. 20] ‘Myn lief dat es eens coninx kint, Si coomt van over see. Si sceydet licht van maech ende vrint: Si vaert na beter stee. Die winde maken bliden clanc, Die see leyt 'lyc ere brugghe: Die coomt uut vriër herten dranc, En keert nooyt meer te rugghe.’ Ic hebbe in myns herten hovekyn Den scoonsten mey gheplant: Nu door dat open veynsterkyn Strect, liefste lief, die hant! Aensiet den wonderliken mey, Den scoonsten in den lande, Ende pluct der bloemen suvere snee Met uwen snewynen handen. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend