Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
(1643)–Anton van Bourgoingne, Petrus Gheschier–
Auteursrechtvrij
[pagina 312]
| |
Waerheydt.
| |
[pagina 313]
| |
VVaerheydt.
Keysers glans en grooten luyster,
Hoe hy straelt oock in het duyster,
Hoe hy schijnt in't gansche rijck,
Is in als een keers ghelijck,
Die een ander licht sal gheven
En door't lich verliesen 'tleven;
Iae wanneer hy ander baet,
Door sijn eyghen licht vergaet.
Oft magh wel sijn vergheleken
By een vyer seer claer ontsteken,
Dat het lichaem hitte biet,
Maer sy-selven bringht tot niet.
Soo gheschiedet met de Vorsten
Die ons voeden met hun borsten,
En met eene gulde kroon
Sitten op den hooghsten troon.
Sy, die yder moeten stichten,
Branden altijt, ende lichten,
En hun hoogh-gheduchte macht
Schijnt ghestaedigh dagh en nacht.
Maer dat lichten en dat branden
In haer steden ende landen,
Smeet gheduerigh vroegh en laet
Vrees' op vreese, quaet op quaet.
| |
[pagina 314]
| |
VVant den Prins heeft duysent sorghen
Van den avondt tot den morghen;
'T licht en t'vyer dat altijdt brant,
Helpt sijn vriendt al stil van kant.
Princen zijn als groote lichten
Die in't lichten noyt en swichten;
Maer dat licht dat noyt en swicht,
VVordt ten lesten vyerich licht.
'T schijnt dat al die schoone straelen
Vyt den hooghen hemel daelen,
Als de Princen even seer
Kleyne gheven macht en eer.
'T Schijnt een wonder saeck te wesen,
En van groot en kleen ghepresen,
Dat des Keysers gulden krans
Sulck-een licht gheeft ende glans:
Soo dat met dit licht bevanghen
Een Princesse schoon van wanghen,
VVijs van reden, groot van staet,
Deftigh in haer bly ghelaet,
Heeft in onmacht neer gheschoncken
Door de stralen ende voncken,
Als sy sagh ghelijck een Son
'T aenghesicht van Salomon.
'T Schijnt een licht seer aenghenaeme
Dat ons gheeft een grooten naeme,
| |
[pagina 315]
| |
Als, te weten, Ridder, Heldt,
Hertogh, Oversten in't veldt.
Maer dat licht dat soo ghemeene
Gheeft sijn licht aen groot en cleene,
VVordt ghestaegh en seere licht
Aenghesien met slim ghesicht.
En om dat het daer beneven
Op den kandlaer staet verheven
Het ghemeene volck dat haet
Dat soo hoogh-verheven staet.
Daer zijn seer weynighe daghen
Die den Coningh niet en plaghen;
Die hem onder't purper-cleet
Niet en gheven herten-leet.
Oock wanneer hy is gheseten
Aen de tafel om te eten,
Vreest hy datter in den wijn
Magh verghif zijn en fenijn.
Iae, den nacht die doet hem beven,
Die de soete rust moet gheven,
En sijn lijf-schut met de wacht
Houdt hy mede voor verdacht.
VVaer hy gaet oft waer hy wandelt,
VVie hem spreeckt oft met hem handelt,
Vreest hy dickwils min oft meer
Oft het waere sijnen Heer.
| |
[pagina 316]
| |
Al dat licht dat ons ghesichten
Met sijn claerheydt moet verlichten,
Hoemen't voor ghevaer bewaert
Is gheduerigh seer vervaert.
En met reden: VVant de wooningh
Van den aldergrootsten Coningh
Staet op haet en nijdt gheplant,
En ghebauwt op drieftigh sant.
Selden heeft-men sien gheschieden,
Stille sonder slagh oft stoot
Sterven van hun eyghen doodt.
Soo dan d'alderschoonste croone,
Die soo lustigh staet ten toone,
Gheeft claer licht in duysternis,
Maer een licht dat vyerigh is.
VVat heeft't rijcke te bedieden
Met de schaer van edel-lieden?
VVat is d'alderhooghsten Staet
Die in't Keyserdom bestaet?
'T is een Staet vervult met pijne
Sonder troost oft medicijne;
'T is een Staet vol ongheluck,
Die voor loon heeft seker druck.
Als ghy Keyser wordt ghecoren;
En tot Keyser wordt ghesworen,
| |
[pagina 317]
| |
Op den alder-eersten dagh
Krijght ghy eenen harden slagh.
VVant die schoon vergulde banden
Binden u terstont de handen,
En met eenen purper-rock
Crijght ghy op den hals het jock.
Ghy moet branden vroegh en laete
Sonder blijdschap, troost, oft baete,
Voor den man die onbeleeft
Noyt u gunst verdiendt en heeft.
'T Blijckt dan dat des Keysers croone
Brandt en blakert seere schoone,
Maer (ghelooft my) 'tis voorwaer
Voor een ander, niet voor haer.
|
|
