Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt

[fol. +3r]

Aen den seer doorlvchtighen ende eervveerdighsten here miin heere Ivdocvs Bovckaert achtsten bisschop tot Ypre.

eervv^sten heere, Ghelijck de Ydelheydt, al dat in de vvereldt is, soo vervalscht, dat sy daer mede de sinnen, ende herten der menschen opentlijck tot hunne groote schade ende schande verblindt; insghelijcks siet-men oock dat d'eyghen sinnighe-gheesten (die

[fol. +3v]

niet en achten dan hen-selven) het ghevvicht van alles dat hen niet aen en gaet, soo vervalschen, dat sy de vvijsheydt voor dvvaesheydt, het verstandt voor misverstandt, het goedt voor quaet, de vvaerheydt voor loghentael stoutelijck schelden. Ende daerom ghelijck de VVaerheydt, om haer van de valsche munte der Ydelheydt te bevrijen, ghenootsaeckt is ghevveest haren toevlucht te nemen tot de Rechtveerdigheyt, om door den Proefste en der Reden de selve te doen vervvijsen: soo vind' ick my oock nu ter tijdt bedvvonghen, om dese mijne eenvoudighe dichten teghen die verstande-loose ver-

[fol. +4r]

standen te beschermen, de selve te vvorpen in den schoot van het diep-sinnigh oordeel van uvve Vaderlijcke sorghvuldigheydt; dies te meer, om dat de teerigheyt van dese mijne eerste vrucht meer onderstant ende voor-sprake ver-eyscht.

Aenveert dan, Eervveerdighsten Vader, aenveert onder uvve beschermenisse dit teer ende onnoosel dicht, 't vvelck voor den dagh comende om een ander te verlichten, selve vervaert is voor het licht, ende over-sulcks sijnen toevlucht neemt tot uvve Vaderlijcke voorsichtigheydt als tot den Arent, om aldus van u aen het licht gheproeft, ende aenveert

[fol. +4v]

zijnde, soo veel jaren onverhindert het licht te moghen aenschouvven, als aen uvve Vaderlijcke Eervveerdigheydt uyt het binnenste sijns herten op rekeninghe van het eeuvvigh leven vvenscht.

eerweerdighste heere

uwer eerw^ts

Alder-oodtmoedighsten dienaer ende Cousijn

petrvs gheschier.